Zieke werknemer wil geen behandeling ondergaan: einde arbeidsovereenkomst
In een recente zaak bij Hof Den Bosch ging het om een werknemer, sinds 1989 in dienst bij Stamicarbon, die zich op 7 september 2020 ziek meldde. De bedrijfsarts adviseerde een behandeltraject van 15 wekelijkse afspraken bij een psycholoog. De werknemer zei dat ze door dit advies stressklachten ervaarde. Op 15 juli 2021 kreeg zij een maagontsteking veroorzaakt door stress en zette daarom het behandeltraject bij de psycholoog stop. In een gesprek op 6 augustus 2021 stelde de werkgever haar voor de keuze: voortzetting van het behandeltraject of afscheid via een vaststellingsovereenkomst (“VSO”). De werknemer koos voor het laatste en tekende op 12 augustus 2021 een VSO waarin was vastgelegd dat zij zich hersteld zou melden, per 16 november 2021 uit dienst zou treden en een transitievergoeding zou ontvangen. De werknemer maakte vervolgens geen gebruik van de wettelijke bedenktermijn van veertien dagen.
Kantonrechter vindt dat dwaling in kort geding niet kan worden vastgesteld
Op 21 oktober 2021 vernietigde de werknemer de VSO wegens dwaling en vorderde in kort geding loondoorbetaling. De kantonrechter wees deze vorderingen af, omdat de dwaling in kort geding niet kon worden vastgesteld. Volgens de kantonrechter was daarvoor nader feitenonderzoek vereist, waarvoor een kort geding zich niet leent. De werknemer ging vervolgens in hoger beroep.
Hof vindt wel dat sprake is van dwaling, want geen duidelijke en ondubbelzinnige verklaring
Het hof overweegt dat volgens vaste rechtspraak voor een opzegging van de arbeidsovereenkomst door een werknemer een duidelijke en ondubbelzinnige verklaring nodig is, gericht op beëindiging van de arbeidsovereenkomst. Hier is echter niet opgezegd maar een VSO getekend. Toch pas het hof hier dezelfde maatstaf toe.
Het hof komt vervolgens tot de conclusie dat Stamicarbon te weinig informatie en te eenzijdige informatie heeft verstrekt aan de werknemer. Het dreigen met een loonstop als werknemer het behandeltraject niet zou voortzetten, vond het hof te voorbarig. De werknemer aan psychische druk blootgesteld om de VSO te tekenen, waardoor zij opnieuw stress ervoer. Juist in verband met de eerdere maagontsteking had Stamicarbon dat moeten voorkomen. Door de werknemer maar twee keuzes te geven (voortzetting van het behandeltraject of ontslag) heeft Stamicarbon in strijd met haar re-integratieverplichtingen gehandeld, aldus het hof. Kortom, de werknemer had recht op loondoorbetaling.
Tip voor werkgevers: zorg dat de werknemer een jurist inschakelt
Naar onze mening is deze uitspraak van Hof Den Bosch terecht. De zieke werknemer werd bij het sluiten van de VSO niet bijgestaan door een jurist noch attendeerde Stamicarbon de werknemer op het inschakelen daarvan. Nu zij niet volledig was geïnformeerd kon de werknemer geen duidelijke en ondubbelzinnige verklaring geven over het einde van haar arbeidsovereenkomst, aldus het hof. Ook realiseerde de werknemer zich niet dat zij mogelijk een benadelingshandeling voor de Ziektewet zou plegen bij het accepteren van een VSO.
Naar onze mening had deze werknemer zich niet op dwaling kunnen beroepen, als zij was bijgestaan door een adviseur. Ook voor werkgevers kan het dus van belang zijn dat een (zieke) werknemer zich laat adviseren over het einde van de arbeidsovereenkomst.
